Inburgering faalt compleet!

Met de inburgering van migranten - in hoofdzaak van islamitische achtergrond - is het ronduit slecht gesteld in Nederland, en het zou ons verbazen mocht het in België een haar beter zijn. Dat ligt niet aan een gebrek aan gegadigden: 80.000 inburgeringsplichtigen hebben van hun gemeente nog steeds geen aanbod voor een cursus gehad, eenderde van het totaal. Van de 52 grotere gemeenten, verantwoordelijk voor 75 procent van de inburgering, zijn er maar dertien die hun doelstelling halen. Ontgoochelend.

Om deze „zorgelijke ontwikkeling” te keren, wil minister Van der Laan geld terugvorderen van gemeenten die tussen 2007 en 2009 niet aan hun doelstellingen hebben voldaan. Dat geld wil hij gebruiken om gemeenten te helpen die beloven zich extra in te spannen om meer inburgeringstrajecten te beginnen.

De vier grootste steden - waar de samenlevingsproblemen in groeiende mate de pan uitrijzen - blijven ver achter bij hun doelstelling voor 2009. Den Haag en Utrecht zitten op minder dan een kwart van hun doelstelling. Amsterdam en Rotterdam halen tot nu toe minder dan de helft. Bekeken over de afgelopen drie jaar zijn de cijfers nog slechter. Haleluja.

De nieuwe Inburgeringswet van het vorige kabinet, die begin 2007 van kracht werd, zorgde voor grote uitvoeringsproblemen bij gemeenten. De regels bleken te ingewikkeld en gemeenten maakten veel fouten in de uitvoering. Kafka-toestanden dus.

Dat zulk laat-maar-op-zijn-beloop-beleid de integratie afremt hoeft geen betoog. Deze lakse politiek heeft evenwel ook een directe invloed op de manier waarop zogenaamde ingeburgerde islamieten met hun nieuwe thuisland omgaan en bereid zijn hun verplichtingen na te komen jegens de brede samenleving.

Een goed voorbeeld vormt het bestuur van de Islamitische basisschool As Siddieq in Amsterdam, dat de afspraken met de inspectie van het onderwijs op het gebied van burgerschap en sociale integratie niet is nagekomen (eufemisme). Dat stelt staatssecretaris Dijksma (Onderwijs, PvdA). Ze gaat de school daarom financieel straffen, zo liet ze vandaag weten.

De islamitische school had beloofd voorrang te geven aan 'openheid naar de samenleving' en 'basiswaarden van de democratische rechtsstaat' en heeft dit niet gedaan, aldus de bewindsvrouw (het zoveelste voorbeeld van tegen de borst stuitende naïeviteit van linkse politici, die ondanks de ervaringen van vandaag nog steeds in sprookjes blijven geloven, ten koste van vrede en harmonie in onze samenleving).

De bekostiging van de As Siddieq-school wordt gedeeltelijk opgeschort tot 1 maart 2010. Tussentijds controleert de inspectie of er verbetering is. Is die er niet, dan wordt de sanctie strenger. Voldoet de school op 1 maart nog steeds niet aan de wet, dan is de korting definitief (zachte heelmeesters maken stinkende wonden, zegt een oud volksgezegde. Beter ware het als de overheid de subsidies per direct en compleet zou intrekken, tenzij de school bereid is een niet-islamitische interim-directeur te aanvaarden die aan het bewind blijft tot de school perfect op koers ligt en alle doelstellingen waarmaakt).

De Amsterdamse onderwijswethouder Lodewijk Asscher had vandaag al het vertrouwen opgezegd in het bestuur van de islamitische basisschool As Siddieq. Volgens de wethouder brengt het schoolbestuur de ontwikkeling van kinderen in gevaar, onder meer door de integratie van leerlingen te belemmeren (hoe dikwijls hebben wij al gewezen op het dubbele discours van islamisten: gematigde praat naar de autochtone gemeenschap toe en terzelfder tijd ijveren voor het creëren en in stand houden van een parallelle samenleving).

,,We zijn er klaar mee'', aldus Asscher. ,,We hebben in het gesprek met het bestuur onze bekommernis over de zorg voor kinderen, de onderwijskwaliteit en hun visie op goed burgerschap geuit. Maar in plaats van het gesprek met ons aan te gaan, geeft het bestuur de media de schuld (hoe typisch toch voor islamieten, het zijn altijd de anderen - bij voorkeur kufar en joden - die schuld hebben!), die een verkeerd beeld van de school zouden schetsen. Goed onderwijs is niet onderhandelbaar.''

Positief in dit verhaal is evenwel het feit dat islamisten nu beseffen dat hun ijver voor segregatie (het creëren van blind naast mekaar levende volksgroepen) niet ongemoeid wordt gelaten en een duur prijskaartje zal dragen.